DONGENGBASA SUNDA SMA KELAS 10 Tradisi dongĂ©ng tĂ©h aya di mamana. MĂ©h unggal bangsa boga dongĂ©ng sĂ©wang-sĂ©wangan. Éta dongĂ©ng tĂ©h. bahasasunda.id. Upamana dongĂ©ng para raja, para putri, para nabi, para wali, tukang tani, tukang dagang, jeung sajabana. Contoh Dongeng Sunda Pendek, Foto Pixabay Salah satu cara untuk menidurkan si kecil dengan cepat adalah dengan membacakannya dongeng. Untuk melestarikan kebudayaan Indonesia, Anda bisa membacakan dongeng Sunda pendek kepada sang buah Dongeng Sunda PendekContoh Dongeng Sunda Pendek, Foto Pixabay Inilah salah satu dongeng Sunda pendek tentang kehidupan hewan yang dikutip dari buku Raja Tanpaingan, Ilham Nurwansah, 201918-19 untuk mengantar si kecil ke alam mimpiAya Maung eukeur mah geus kolot katambah gering, ngalungsar handapeun tangkal kai bari gegerungan. Sato-sato nu kungsi menang kanyeri ti manehna ngarumpul ngariung di hareup maung nu keur gegerungan Munding, “Ah siah make gegerungan! Rek nyambat ka saha? Moal aya nu nyaaheun ka sia mah! Sato jahat!” Munding ngomongna kitu bari ngagadil maung nu keur kalakuan Munding kitu, sakabeh sato nu harita aya di dinya sareuri sato nu aya di dinya ngaheureuykeun Maung nu keur sakarat, kajaba sakadang Kuda. Nempo sato-sato sejen galumbira teh manehna mah ukur Domba, “Kunaon sakadang Kuda kalah gogodeg kitu? Lain tejeh tah si Belang teh ku sampean! Lain baheula si Belo ditekuk?” Tembal Kuda, “Kaula mah lain teu ngewa kana kalakuan Maung waktu ieu kaayaanana pan keur gering parna. Manehna teh keur sakarat, sakeudeung deui oge paeh. Kuduna mah sato nur keur sakarat teh ulah dihareureuykeun ceuk batur teh, rajeun aya kawani ka anu keur sakarat!” Sanggeus ngadenge omongan Kuda kitu, sakur sato nu aya di dinya jempe sarta patinglaleos ka leuweung Bahasa IndonesiaAda macan tua yang sedang sakit, sedang terbaring lemah di bawah pohon sambil meraung kesakitan. Hewan-hewan yang pernah disakiti olehnya berkumpul bersama di depan macan berkata “Ah, kamu malah meraung-raung! Mau panggil siapa? Tidak ada yang kasihan kepadamu! Hewan jahat!” Kerbau berbicara begitu sambil menjahili macan yang sedang meraung-raung kelakuan kerbau itu, semua hewan yang ada di sana tertawa terpingkal-pingkal dan ikut menjahili macan yang sedang sekarat itu, kecuali si kuda. Ketika hewan-hewan lain sedang bersenang-senang, ia hanya menggelengkan kambin pun bertanya, “Kuda, kenapa kamu hanya menggelengkan kepala? Kenapa tidak ikut menendang si macan dengan kakimu itu Bukannya dulu anakmu dibekuk olehnya?"Kuda pun menjawab, "Aku bukannya tidak benci dengan perbuatan macan itu. Namun, kini ia sedang sakit parah, bahkan sekarat sebentar lagi mati. Hewan yang sedang sekarat tidak sepatutnya dijahili seperti itu. Kalau kata manusia, "Beraninya jangan dengan yang lemah saja!"" Mendengar ucapan tersebut, semua hewan lain hanya terdiam dan kembali ke kediaman mereka menyakiti orang lain, seperti si macan. Jangan juga membalas kejahatan dengan kejahatan, seperti si kerbau. Karena semua perbuatan pasti ada balasannya. Selain itu, jangan hanya berani dengan yang lemah Sunda pendek di atas cukup mudah dimengerti, bukan? AkibatTidak Mau Berbagi Afrika. Komunitas orang Sunda kadang ada yang suka mendengarkan dongeng dalam bahasa Sunda. Contoh Dongeng Parabel. Jenis Dongeng Fabel ini sendiri merupakan jenis dongeng tentang binatang atau dalam bahasa sundanya sato atau sasatoan yang seakan dapat berbicara atau bertingkah laku seperti layaknya manusia. ï»żSampurasun! Dongeng Sabuk Nabi Sulaiman, dalam bahasa Sunda “Beubeur Nabi Sulaiman” merupakan dongeng binatang sasatoan atau fabel. Dongeng binatang ini menceritakan seekor kancil yang akan dimangsa oleh harimau. Namun kancil berhasil melarikan diri dari harimau dengan cara mengelabuinya melalui permainan petak umpet ucing sumput. Dalam pelariannya dari harimau, kancil menemukan seekor ular yang tergulung dan sedang tertidur pulas. Kancil diam dekat ular sambil berpikir, mencari akal untuk bisa lepas dari ancaman harimau. Harimau yang lapar marah terus mencari-cari kancil. Akhirnya harimau berhasil menemukan kancil. Namun kancil sangat cerdik. Kancil mengaku sedang ditugasi menunggu sabuk Nabi Sulaiman, padahal ular besar. Lagi-lagi harimau itu dapat dikelabui. Dia mengelus-ngelus ular yang dianggap sebagai sabuk Nabi Sulaiman. Ular bangun dan marah karena merasa terganggu. Terjadilah pertarungan sengit antara ular dan harimau. Sementara itu, kancil pergi menyelamatkan diri. Dongeng ini lanjutan dari cerita kancil sebelumnya yang baru saja lepas dari ancaman buaya sungai. Silakan baca ceritanya Dongeng Si Kancil dan Buaya Bahasa Sunda. Dongeng Sabuk Nabi Sulaiman versi Bahasa Sunda Sakadang peucang ahirna bisa leupas tina bahaya pati, nyaeta tina ancaman para buaya basa rek meuntas walungan. Untung sakadang Peucang teu beakeun akal, para buaya bisa dibobodo nepi ka Peucang bisa salamet. Sanggeus hayoh lulumpatan nyalametkeun diri, beuteung Peucang karasa lapar deui. Manehna lumampah ka sisi leuweung nyiar dahareun. Gok pasangrok jeung maung lapar. “Cang! Kaula geus tilu poe teu dahar daging!” ceuk Maung bari kumetap. “Rek ngadahar kuring? Sok wae!”, ceuk Peucang teu katembong sieun atawa hariwang. “Bener Cang?” maneh daek didahar ku kaula?”, ceuk Maung nanya bari atoh. “Kuring ngama’lum, kuring pan sato leutik, arek nolak oge teu bisa. Tapi
.” “Kunaon Cang?” “Samemeh kuring paeh, idinan heula menta hiji hal.” “Naon Cang?” “Idinan heula kuring neangan dahareun, sakeudeung weh da moal jauh ti dieu. Kuring rek dahar dangdaunan atawa naon we, sukur-sukur ge lamun manggih bonteng.” “Heug Cang, pamenta maneh anu panungtungan ku kaula ditedunan”. “Nuhun Maung nua bageur. Ayeuna peureumkeun panon anjeun sakeudeung.” “Naha? Jeung kudu meureumkeun panon sagala?” “Enya Ung, jiga ucing sumput, da kuring mah moal bisa lumpat jauh ti anjeun.” “Heug, Cang! Kaula rek peureum.” Tuluy sakadang Peucang lumpat sataker kebek. “Enggeus, Cang?” “Encaaan
” “Enggeus, Cang?” ceuk Maung nanya deui. “Encaaaan
.!” tembal Peucang sorana geus hawar-hawar nyirikeun lumpatna geus jauh. “Enggeus, Cang?” Ayeuna sakadang Peucang geus teu nembalan deui. Maung gancang muka panonna. “Hmmm! Kamana Peucang? Boa-boa manehna geus nipu kaula.” Maung neangan Peucang kaditu kadieu, ngan geus lila naker Peucang can kapanggih keneh. “Kaula kabobodo
!” ceuk maung bari ngagerem. “Kuduna kaula teu ngagugu omongan si Peucang, kuduna pas kapanggih tadi teh langsung dihakan. Awas siah Cang!” Tunda carita maung nu keur kutatang koteteng neangan mangsana nu kabur. Sakadang Peucang tuluy lumampah neangan panyumputan anu buni. Sakapeung sok ngalieuk ka tukang, sieun Maung geus aya di tukangeun. “Mudah-mudahan si Maung sing nyeri beuteung, nyeri huntu, kacugak, atawa dihakan jurig ambeh teu bisaeun ngudag kuring”, ceuk Peucang ngomong sorangan bari tuluy leumpang rurusuhan. Kusabab mindeng luak lieuk, Pucang teh jadi malaweung. “Alah, ampir weh kuring nubruk oray nu keur ngagoler.” Peucang ngarandeg. Peucang ngaso teu jauh ti gigireun oray anu keur kerek nyegrek. Sabot kitu, Peucang tuluy mikir neangan akal. “Lila-lila Maung pasti bakal manggihan kuring. Tuluy kudu kumaha sangkan kuring bisa ngencar?” Kacaturkeun Maung anu keur kalaparan. “Hmmmm! Peucang di mana bangkar warah! Nyumput di mana wae oge moal burung kapanggih siah!” Teu lila ti harita
 “Tah, ieu gening!” ceuk Maung atoheun pisan dumeh Peucang geus kapanggih. “Sssstttt!” ceuk Peucang lalaunan, “ulah tarik-tarik teuing, Ung!” “Rek naon deui? Rek nipu kaula?” “Lain! Tenang heula!” tembal Peucang. “Beuteung kaula geus kukurubukan, kaula geus lapar pisan, Cang!” “Sabar, kuring cicing di dieu sabenerna keur ditugas. Kuring diparentah ku Baginda Nabi Sulaiman.” “Ulah ngaco! Naon tugas maneh?” “Hayu ngilu ka kaula,” ceuk Peucang bari ngajak Maung ngadeukeutan Oray nu keur sare. Saliwat mah oray eta teh katempona jiga beubeur. “Cang, ieu mah pan Oray?” “Wah, bodo anjeun mah. Ieu mah lain oray hirup. Ieu teh beubeur Baginda Nabi Sulaiman, pangawasa sasatoan. Saha nu make beubeur ieu mangka manehna bakal dipikasieun ku sakumna sato di alam dunya.” “Bae diajaran ku kaula Cang?” “Ulah
!” “Lamun teu meunang maneh rek langsung didahar.” “Heug, sok atuh ari kitu mah.” “Hmm.. lemes oge ieu beubeur teh” ceuk Maung bari tuluy ngaletakan Oray nu dianggap beubeur tea. Tapi
 “Maung, bangkarwarah!” Oray harita keneh hudang tina sarena. “Wawanianan anjeun ngaganggu sare kuring.” Sakilat Oray gede eta meulit kana awak Maung jeung macok kaditu kadieu. Maung embung eleh, manehna oge ngegel beuteung Oray bari nyakar awak Oray. Duanana oko begalan pati. “Hhihihi!” Peucang nyeungseurikeun, “Kuring teu hayang nyaho saha nu bakal meunang jeung nu bakal hirup. Leuwih hade kuring gancang nyingkah sing jauh ti dieu. Wilujeng kantun Maung nu belegug!” Baca juga Dongeng Fabel Bahasa Sunda Goong Nabi Sulaiman. Sumber dari buku Kumpulan Dongeng si Kancil oleh Adhi Mulyono. Diterjemahkan dan disunting sebagian untuk menyesuaikan dengan kosakata bahasa Sunda.
Meskipundemikian, banyak pula Kumpulan Dongeng Bahasa Sunda yang berisi ajaran moral, melukiskan kebenaran, bahkan ada pula jenis dongeng yang mengandung sindiran. Kumpulan Dongeng Bahasa Sunda banyak yang nyari biasa sobat-sobat semua yang masih duduk di bangku sekolah. Dengan adanya Kumpulan Dongeng Bahasa Sunda bisa menjadi inpirasi untuk

Sampurasun! Dongeng sasatoan atau dongeng fabel bahasa Sunda dan artinya. Judul dongeng Sunda sasatoan kali ini adalah “Ajag Nangtang Jelema”, artinya “Serigala Menantang Manusia”. Dongeng binatang ini menceritakan seekor kancil, binatang cerdik yang akan dimakan oleh serigala. Namun karena kecerdikannya, kancil berhasil mengelabui serigala. Awalnya kancil memuji serigala lebih hebat daripada harimau. Namun kata kancil masih ada makhluk yang lebih hebat dari serigala, yaitu manusia. Dikatakan oleh kancil, manusia tidak punya taring dan kuku yang tajam tapi punya senjata akal yang lebih hebat dari taring dan kuku serigala. Serigala marah dan penasaran. Mereka berdua bersembunyi di baling rumpun, menunggu makhluk yang namanya manusia lewat. Karena kesombongan serigala, akhirnya ia mati ditembak pemburu. Mau tau cerita lengkapnya? Silakan simak dongeng bahasa Sunda tentang sasatoan yang berjudul “Ajag Nangtang Jelema” di bawah ini. “Ajag Nangtang Jelema” Usum katiga kawilang panjang, atuh panon poĂ© ogĂ© karasa panas morĂ©rĂ©t. Jujukutan taya nu jadi, parĂ©ang nungtut paraĂ©h. Di hiji rungkun peucang ngiuhan bangun nu horĂ©am lunta, geus teu werateun jigana mah kawantu ti isuk can kararaban dahareun. Awakna begang kari kulit jeung tulang, leumpangna gĂ© geus rarampĂ©olan. Keur uleng mikiran nasibna, teu kanyahoan ti mana jolna ujug-ujug korosak ajag nyampeurkeun bari babaung. “Ieu geuning hakaneun aing tĂ©h,” ceuk ajag, “Awas, peucang, manĂ©h ulah boga pikiran lumpat. Ka mana ogĂ© moal burung diberik . . .” pokna deui bari angger babaung. Sakadang peucang reuwas nataku, tapi gancang mindingan kareuwasna. “Duh . . . boro-boro mun bisa lumpat, leumpang ogĂ© geus teu kuat. Seug komo anjeun mah kapan mahluk anu pohara gagahna . . . ” Pohara bungahna ajag ngadĂ©ngĂ© omongan peucang kitu tĂ©h. “Ari jeung Si CorĂ©lĂ©ng?” ceuk Ajag, maksudna hayang ngabandingkeun jeung maung. “Enya ogĂ© kasebutna raja leuweung . . . kuring mah wani nyekel anjeun . . .” “Maksudna?” “Enya . . . lamun tĂ©a mah anjeun tarung jeung maung, anjeun nu bakal meunang,” tĂ©mbal peucang. “Naha? Kapan geus katotol tukang nekukan sapi . . . munding . . .” “Sapi jeung munding ditekukan, da puguh teu boga sihung teu boga kuku . . . Ari anjeun? Sihung boga, huntu karuat, kuku sareukeut, awak wedel . . . geus karuhan lumpat mah leceng. Da puguh anjeun mah ditakdirkeun boga awak alus, henteu ngagibleg! Sedeng Si CorĂ©lĂ©ng mah kapan anjeun gĂ© apal, kalah awak baĂ© nambru ari gawĂ© ngan heuay jeung héés, najan boga sihung gĂ© . . . ” Teu kaampeuh bungahna ajag ngadĂ©ngĂ© omongan peucang. Terus babaung nĂ©mbongkeun huntuna nu ranggĂ©tĂ©ng. Jurungkunung ngangkat dua sukuna nu hareup, nĂ©mbongkeun kasombonganana. “Tapi . . . ,” omong peucang, ngarandeg, “Aya nu leuwih kuat ti anjeun . . .” “Hah?! Saha? Sato naon? Pok geura sebutkeun!” tĂ©mpas ajag, mudigdig ambek. “Jelema,” jawab peucang, leuleuy. “Baruk jelema . . . Jiga kumaha mahluk nu disebut jelema tĂ©h? Sabaraha hiji sukuna? Naha sarua kitu boga sihung jeung huntu karuat jiga aing?” “Henteu . . . henteu boga sihung . . . henteu boga kuku seukeut, malah sukuna ogĂ© dua . . .” “Hahahaaa . . .” ajag seuri ngeunah, “Atuh sakali nekuk ogĂ© ngarumpuyuk. Seug komo sukuna dua mah . . . alah naon kakuatanana,” omong ajag, ngĂ©jĂ©k. “Enya ku kitu tĂ©a mah, tapi jelema mah boga pakarang nu leuwih ampuh ti sihung.” “Naon? Naon pakarangna?” “Akal . . .jelema mah boga akal!” jawab peucang. “Naon ari akal tĂ©h? Naha leuwih seukeut jeung kuat ti huntu jeung kuku aing? Ayeuna mah montong loba bacot . . . gancang aing tepungkeun jeung nu ngaran jelema,” omong ajag. Awahing ku ambek ngadĂ©ngĂ© aya nu leuwih gagah ti dirina, lat baĂ© poho yĂ©n manĂ©hna tĂ©h keur nyanghareupan kadaharan nu girinyih nyatana peucang. “HĂ©sĂ© nerangkeunana akal mah. Ayeuna mah hayu baĂ© urang buktikeun,” ceuk peucang. Peucang kaluar tina rungkun, dituturkeun ku ajag anu teu welĂ©h babaung. Barang tepi ka jalan satapak, paragi liliwatan jelema. Randeg peucang ngarandeg. “Tah, di dieu jelema tĂ©h sok ngaliwatna. Ayeuna mah hayu urang nyumput di nu suni, urang intip ti kajauhan,” ceuk peucang deui. Peucang jeung ajag nyarumput, buni naker. “Mana jelema tĂ©h! Aing geus teu sabar hayang nekuk . . .” ceuk ajag, kakara gĂ© sup asup kana panyumputan. Teu kungsi lila rentang-rentang katĂ©njo aya budak leutik leumpang, ngagandong tas, bajuna bodas-beureum, balik sakola jigana mah. “Itu jelema tĂ©h? Ayeuna siah ku aing digabrug,” omong ajag bari tibuburanjat rĂ©k kaluar tina panyumputan. “His! Lain, lain jelema Ă©ta mah!” jawab peucang. “Geuning ituh sukuna dua . . .” ceuk ajag. “Lain . . . lain jelema! Éta mah pijelemaeun. KĂ©, sabar . . . sakeudeung deui gĂ© ngurunyung.” Sabot budak leungit tina panĂ©njo peucang jeung ajag, rentangrentang tĂ©mbong aki-aki makĂ© iteuk. “Itu meureun, nya?” ceuk ajag, awas naker. “Éta gĂ© lain deuih . . .” tĂ©mbal peucang, “Tuh, geuning sukuna ogĂ© tilu. Lain jelema, lain!” “Lamun kitu anjeun ngabohong!” tĂ©mpas ajag. “KĂ© . . . sabar lanan,” peucang angger leuleuy. Teu sawatara lila, ti kajauhan tĂ©mbong paninggaran, mawa bedil. “Tuh, lamun itu enya jelema . . .” omong peucang, “PĂ©k kainyah geura pegat!” Teu loba omong, gajleng ajag kaluar tina panyumputan muru ka jalan. Ngajega bari babaung di tengah jalan. Barang nĂ©njo aya ajag babaung, paninggaran ngarandeg, rikat ngokangkeun bedilna. “AĂ©h, aĂ©h rĂ©k narajang siah . . .” ceuk paninggaran. Dorrr! Sora bedil minuhan leuweung. Bareng jeung beledagna bedil, ajag ngudupruk, getih ulaweran. Nguk . . . nguuuk . . .kusek! Harita kĂ©nĂ©h ajag paĂ©h. Lantaran jelema mah teu beukieun daging ajag, atuh diantep baĂ© ngajoprak di jalan. Sanggeus paninggaran indit, kurumuy peucang kaluar tina panyumputanana. Nyampeurkeun. “Matak ogĂ© ulah sombong, asa aing panggagahna . . .” ceuk peucang bari nokĂ©r bugang ajag ku sukuna. Geus kitu mah lĂ©os baĂ© indit. Sumber Buku Pamekar Diajar Bahasa Sunda kelas VII Dinas Pendidikan Provinsi Jawa Barat Terjemahan dongeng Sunda sasatoan “Serigala Menantang Manusia” Musim kemarau terbilang panjang, matahari juga terasa panas terik. Rerumputan tidak ada yang tumbuh, pada pirang perlahan mati. Di sebuah rumpun kancil berteduh seperti yang malas bergerak, sepertinya sudah tidak kuat karena dari pagi belum makan apapun. Tubuhnya kurus tinggal kulit dan tulang, jalannya sudah gontai. Ketika sedang memikirkan nasibnya, tidak ketahuan dari mana asalnya tiba-tiba datang seekor serigala menghampiri sambil mengaung. “Ternyata ini makanan saya itu,” kata serigala, “Awas, kancil, kamu jangan berpikir lari. Ke mana pun pasti dikejar
” tambahnya sambil tetap mengaung. Seekor kancil sangat terkejut, tapi cepat menutupi rasa kagetnya. “Duh
 boro-boro bisa lari, berjalan juga sudah tidak kuat. Apalagi kamu kan makhluk yang sangat gagah
”. Begitu senangnya serigala mendengar perkataan kancil seperti itu. “Kalau dengan Si Belang?” kata serigala, maksudnya ingin membandingkan dengan harimau. “Meskipun disebutnya raja hutan
 saya tetap berani pegang kamu
” “Maksudnya?” “Iya
 kalau kamu bertarung dengan harimau, kamu yang akan menang,” jawab kancil. “Kenapa? Kan sudah terkenal suka menerkan sapi
 kerbau
” “Sapi dan kerbau diterkam, karena jelas tidak punya taring tak punya kuku
 Sedangkan kamu? taring punya, gigi kuat-kuat, kuku tajam, tubuh kuat
 sudah jelas larimu cepat. Sudah jelas kamu ditakdirkan punya tubuh bagus, tidak montok! Sedangkan Si Belang kan kamu juga tahu, malah tubuhnya saja besar tapi kerjanya cuma menguap dan tidur, meskipun punya taring juga
” Tidak tertahan gembiranya serigala mendengar perkataan kancil. Terus mengaung menunjukkan giginya yang kuat. Kemudian mengangkat dua kakinya ke depan, menunjukkan kesombongannya. “Tapi
.,” kata kancing, berhenti sejenak, “Ada yang lebih kuat dari kamu
” “Hah?! Siapa? Binatang apa? segera sebutkan!” potong serigala, marah. “Manusia,” jawab kancil, pelan. “Ternyata manusia
. Seperti apa makhluk yang disebut manusia itu? Berapa kakinya? Apakah sama punya taring dan gigi kuat sepertiku?” “Tidak
 tidak punya taring
 tidak punya kuku tajam, malah kakinya juga dua
” “Hahahaha
” serigala tertawa enak, “Kalau begitu sekali menerkam juga bertekuk. Apalagi kakinya cuma dua
 alah apa kekuatannya,” kata serigala meledek. “Memang betul begitu, tapi manusia itu punya senjata yang lebih ampuh dari taring.” “Apa? Apa senjatanya?” “Akal
 manusia itu punya akal!” jawab kancil. “Apa akal itu? Apakah lebih tajam dan kuat dari gigi dan kuku saya? Sekarang jangan banyak bicara
 cepat pertemukan saya dengan yang namanya manusia,” kata serigala. Kelewat marah mendengar ada yang lebih gagah darinya, ia lupa sedang menghadapi makanan yang lezat yaitu kancil. “Susah menjelaskannya akal itu apa. Sekarang ayo kita buktikan,” kata kancil. Kancil keluar dari rumpun, diikuti oleh serigala yang tidak henti-hentinya mengaung. Ketika tiba ke jalan setapak, tempat berjalannya manusia. Kancil berhenti. “Nah, di sini manusia suka lewatnya. Sekarang mari kita bersembunyi di tempat yang rimbun, kita intip dari kejauhan,” kata kancil. Kancil dan serigala bersembunyi, sangat tersembunyi. “Mana manusia itu! Saya sudah tidak sabar ingin menerkam
” kata serigala, baru juga masuk ke persembunyian. Tidak lama kemudian kelihatan ada anak kecil berjalan, menggendong tas, bajunya putih-merah, sepertinya pulang sekolah. “Itu yang namanya manusia? Sekarang kamu saya terkam,” kata serigala sambil cepat-cepat mau keluar dari persembunyian. “His! bukan, itu bukan manusia!” jawab kancil. “Itu kan kakinya dua
.” kata serigala. “Bukan
 bukan manusia! Itu cikal bakal manusia. Tunggu, sabar
 sebentar lagi juga datang.” Sementara anak itu hilang dari penglihatan kancil dan serigala, dari kejauhan terlihat kakek-kakek memakai tongkat. “Itu kali, ya? kata serigala, sangat jeli. “Itu juga bukan lagi
” jawab kancil, “Tuh, kelihatan kakinya juga tiga. Bukan manusia, bukan!” “Kalau begitu kamu berbohong!” jawab serigala. “Tunggu
 sabar dulu,” kancil tetap lembut. Tidak lama kemudian, dari kejauhan kelihatan pemburu, membawa senapan. “Tuh, kalau itu betul manusia
.” kata kancil, “Silakan cegat!” Tidak banyak bicara, serigala loncat keluar dari persembunyian menghampiri jalan. Berdiri sambil mengaung di tengah jalan. Ketika melihat serigala mengaung, pemburu berhenti, cepat menodongkan senapannya. “Eh, eh mau menyerang kamu
” kata pemburu. Dorrr! suara senapan memenuhi hutan. Bersamaan dengan suara senapan, serigala terjatuh, darah bercucuran. Nguk
nguuuk
 seketika itu serigala mati. Karena manusia tidak suka makan daging serigala, ya dibiarkan saja tergelatak di jalan. Setelah pemburu pergi, kancil keluar dari persembunyiannya. Menghampiri. “Makanya jangan sombong, merasa diri paling gagah
” kata kancil sambil menyentuh jasad serigala dengan kakinya. Setelah itu, kancil pun pergi. Pelajaran yang bisa dipetik dari dongeng “Ajag Nangtang Jelema” Dongeng tadi mengandung cermin, sikap dan perbuatan serigala yang tidak boleh ditiru. Serigala digambarkan punya watak sombong, merasa paling gagah, dan ingin dipuji. Ia juga gegabah tidak punya pertimbangan matang sehingga dengan mudah bisa dikelabui oleh binatang yang sudah lemah tidak berdaya. Yang sombong dan tidak punya pertimbangan suatu saat akan celaka oleh tingkah lakunya sendiri. Baca juga Cerita Sangkuriang dan Legenda Gunung Tangkuban Parahu Demikianlah, semoga bermanfaat.

Bacajuga: 30+ Adat Istiadat Sunda Ciri Khas Rupa-Rupa Tradisi di Pilemburan. 3. Ruangan Samping Jolopong. Ruangan samping atau disebutnya " rohangan pipir imah" atau " pangkeng "pada bagian ruangan ini gunakan sebagai kamar atau ruang tempat tidur. 4. Ruangan Belakang Rumah Jolopong. 1 Dongeng "Sakadang kuya jeung sakadang monyet". 2. Dongeng "Sasakala tangkuban parahu". 3. Dongeng "Sasakala maung panjalu". Isi dongeng umumna ngandung atikan moral. Dogeng teh karya balarea, hartina tara kanyahoan saha anu ngarangna. Sumberna sacara lisan, dongeng di dongengkeun deui. Kumpulandongeng sunda sangat banyak sekali. Dongeng sunda singkat assalamualaikum wr wb terimakasih sudah berkunjung ke halaman blog ini. Dongeng Sunda Jeung Unsur Intrinsikna Kumpulan Tugas Sekolah Tak hanya bahasa sunda yang digunakan, tetapi undak usuk bahasa juga diterapkan. Dongeng legenda bahasa sunda. Contoh soalan bahasa melayu tahun 6. swDoj.
  • 60fx0ywttd.pages.dev/274
  • 60fx0ywttd.pages.dev/140
  • 60fx0ywttd.pages.dev/318
  • 60fx0ywttd.pages.dev/143
  • 60fx0ywttd.pages.dev/354
  • 60fx0ywttd.pages.dev/301
  • 60fx0ywttd.pages.dev/70
  • 60fx0ywttd.pages.dev/146
  • 60fx0ywttd.pages.dev/314
  • dongeng para nabi basa sunda